Na wstępie warto przypomnieć czym jest świadczenie niepodzielne. Ustawodawca w przepisie art. 379 § 2 k.c. definiuje nam pojęcie świadczenia podzielnego. Zgodnie z treścią wspomnianego przepisu świadczenie jest podzielne, jeżeli może być spełnione częściowo bez istotnej zmiany przedmiotu lub wartości. Stąd wynika, że świadczeniem niepodzielnym jest świadczenie, którego nie można wykonać częściowo bez istotnej zmiany jego przedmiotu lub też wartości. Czynnikami decydującymi są w tym przypadku cechy przedmiotów. Jako przykład świadczenia niepodzielnego może
służyć świadczenie, które polega na dostarczeniu pary rękawiczek. Rzeczą oczywistą jest, że do kategorii świadczeń podzielnych należy zapłata określonej sumy pieniężnej. Tego typu kwalifikacji poddaje się również zachowanie dłużnika (np. za świadczenie niepodzielne uznaje się zaniechanie dłużnika). Przede wszystkim jednak przy podzielne na świadczenia podzielne i niepodzielne decydujące znaczenie ma cel świadczenia, czyli interes wierzyciela, który wynika z treści zobowiązania.
Tematykę przedawnienia w przypadku świadczeń niepodzielnych porusza przepis art. 382 k.c. W § 1 komentowanego przepisu ustawodawca postanawia, że zwolnienie dłużnika z długu przez jednego z wierzycieli uprawnionych do świadczenia niepodzielnego nie ma skutku względem pozostałych wierzycieli. Natomiast § 2 brzmi: zwłoka dłużnika, jak również przerwanie lub zawieszenie biegu przedawnienia względem jednego z wierzycieli uprawnionych do świadczenia niepodzielnego ma skutek względem pozostałych wierzycieli. Przepisy te wyrażają zasadę, zgodnie z którą wszelkie czynności, które podejmuje jeden wierzyciel bez zgody pozostałych wierzycieli, a które mogą okazać się dla nich niekorzystne, są nieskuteczne wobec nich. Inaczej jest w przypadku zdarzeń korzystnych dla wszystkich wierzycieli, które jednak zaistniały wobec jednego z nich. Mają one skutek również wobec pozostałych wierzycieli.
W przypadku zwolnienia dłużnika z długu, wierzyciel nie ma możliwości dochodzenia wykonania zobowiązania. Art. 382 § 1 k.c. niesie za sobą następującą konsekwencję: możliwość dochodzenia przez pozostałych wierzycieli spełnienia przez dłużnika całego świadczenia, mimo, że tylko jeden z nich zwolnił go z długu. Warto wspomnieć, że gdy dłużnik spełni świadczenie, to mimo zwolnienia go z długu, wierzyciel ma prawo do udziału, jaki powinien mu przypaść w świadczeniu (art. 383 w zw. z art. 378 k.c.). Konsekwencje identyczne jak zwolnienie dłużnika z długu przez jednego z wierzycieli uprawnionych do niepodzielnego świadczenia wywołuje również zmiana (w tym też odnowienie) pierwotnego zobowiązania lub przyjęcie przez jednego z wierzycieli innego świadczenia.
W § 2 komentowanego przepisu ustawodawca postanowił, że zwłoka dłużnika, jak również przerwanie lub zawieszenie biegu przedawnienia względem jednego z wierzycieli uprawnionych do świadczenia niepodzielnego ma skutek względem pozostałych wierzycieli. Znajdują tu zastosowanie zasady, które wynikają z art. 377 k.c. (zwłoka dłużnika, jak również przerwanie lub zawieszenie biegu przedawnienia względem jednego z wierzycieli solidarnych ma skutek także względem współwierzycieli).