Ile wynosi termin przedawnienia roszczenia stron umowy pożyczki?
Umowa pożyczki ma charakter konsensualny. Konsekwencją takiego stanu rzeczy jest to, że moment zawarcia umowy oraz moment wydania uprawnionemu przedmiotu pożyczki mogą być odległe w czasie. Po zawarciu umowy, biorący ma prawo wystąpić z żądaniem do pożyczkodawcy o wydanie przedmiotu pożyczki. Co do zasady umowę pożyczki zawiera się w interesie pożyczkobiorcy, jednak po zawarciu umowy jego sytuacja może ulec istotnej zmianie. W wyniki tego może on albo zwlekać z odebraniem przedmiotu umowy, albo nie musi być nawet w ogóle zainteresowany w jego odebraniu. W przypadku, gdy jego odmowa jest bezzasadna, pożyczkodawca może złożyć przedmiot pożyczki do depozytu sądowego, ze wszystkimi skutkami, które z tego wynikają. Wynika to z art. 486 § 1 k.c. Często jednak pożyczkodawca nie chce korzystać z tego uprawnienia, oczekując na odebranie przedmiotu umowy. Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności oraz potrzebę wyeliminowania niepewności i utrzymywania w gotowości przedmiotu pożyczki przyrzeczonego biorcy, ustawodawca wprowadził krótki, sześciomiesięczny termin przedawnienia roszczenia pożyczkobiorcy o wydanie przedmiotu pożyczki (art. 722 k.c.).
Sześciomiesięczny termin, o którym mowa stosuje się do każdej umowy pożyczki, bez względu na strony umowy. Nie budzi wątpliwości, iż jest to termin szczególny w odniesieniu do ogólnej regulacji zawartej w art. 118 k.c., która przewiduje trzyletni termin przedawnienia dla roszczeń, które są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
Roszczenia pożyczkodawcy o zwrot pożyczki przedawniają się z upływem terminów ogólnych określonych w art. 118 k.c. (Jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej – trzy lata.).
Od jakiego momentu rozpoczyna swój bieg sześciomiesięczny termin ?
Bieg wspomnianego, sześciomiesięcznego terminu, rozpoczyna się od dnia, w którym miał być wydany przedmiot pożyczki. Powinien on być wydany niezwłocznie po wezwaniu przez pożyczkodawcę do wydania (art. 455), o ile nic innego nie wynika z umowy ani natury zobowiązania.
Po upływie komentowanego terminu istniejący stosunek prawny przekształca się w zobowiązanie niezupełne (naturalne).