Roszczenia z umowy zwanej przedwstępną przedawniają się z upływem roku od dnia, w którym umowa przyrzeczona miała być zawarta. Wspomniany, roczny termin dotyczy wszystkich roszczeń powstałych w wyniku zawarcia umowy przedwstępnej. Także tych, które wynikają z jej dodatkowych zastrzeżeń umownych. Do katalogu roszczeń należy, więc:
- żądanie zawarcia umowy przyrzeczonej,
- żądanie odszkodowania,
- żądanie zapłaty kary umownej,
- żądanie zwrotu przedmiotu zadatku w podwójnej wysokości.
Każde z tych roszczeń ma umocowanie prawne w zawartej umowie przedwstępnej. Nie są one roszczeniami z innych tytułów. Zatem nie chodzi wyłącznie o roszczenia z art. 390 § 1 i 2 k.c. Jednak przeciwne jest stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w wyroku z dnia 11 stycznie 2006 r., III CK 357/05.
Co do zasady to dzień wymagalności roszczenia o zawarcie umowy przyrzeczonej jest początkiem biegu rocznego terminu przedawnienia dla wszystkich roszczeń z umowy przedwstępnej. Jednak art. 390 § 3 k.c. wprowadza dla ochrony praw podmiotów, które na drodze sądowej domagały się zawarcia umowy przyrzeczonej i okazało się to nieskuteczne, wyjątek od tej zasady. W przypadku, gdy sąd oddalił żądanie zawarcia umowy przyrzeczonej, roszczenia z przedwstępnej umowy przedawniają się po roku od dnia, w którym orzeczenie stało się prawomocne.
W sytuacji, gdy umowę przedwstępną zawarto przed wejściem w życie ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. o zmianie ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw, termin biegu przedawnienia o zwrot zadatku, który wynikał z tejże umowy rozpoczyna się z dniem wejścia w życie tej ustawy. Wynosi on jeden rok.
Jeśli rozwiązano umowę przedwstępną, to datą wymagalności roszczenie o zwrot zadatku jest termin, w którym rozwiązano umowę.